کمر شکستن
لغتنامه دهخدا
کمر شکستن . [ ک َ م َ ش ِ ک َت َ ] (مص مرکب ) مغلوب شدن . تاب و توانایی را از دست دادن . طاقت تحمل را از دست دادن . || مغلوب کردن . تاب و توان کسی را از بین بردن :
لطفت کمر عتاب بشکست
در پای فلک شباب بشکست .
لطفت کمر عتاب بشکست
در پای فلک شباب بشکست .
ملاقاسم مشهدی (آنندراج ).