کنبوریدنلغتنامه دهخداکنبوریدن . [کَم ْ دَ ] (مص ) مکاری کردن . فریفتن و فریب دادن و حیله وری نمودن . (برهان ) (از انجمن آرا) (آنندراج ) (ازناظم الاطباء). مصدر کنبور است . (فرهنگ جهانگیری ).
