کنت

کنت . [ ک ُ ] (فرانسوی ، اِ) در قرون وسطی به فرمانده نظامی یک سرزمین اطلاق می گردید که به وسیله ٔ سلسله ٔ شارلمانی به وجود آمده و به تدریج به استقلال رسیدند و سپس عنوان نجبا گردید که از «مارکی » پایین تر و از «ویکنت » بالاتر بودند. (از لاروس ). لقبی است که در فرنگستان به مردمان نجیب و شریف می دهند. (ناظم الاطباء).