کندبصر
لغتنامه دهخدا
کندبصر. [ ک ُ ب َ ص َ ] (ص مرکب ) کسی که بینایی چشمش اندک باشد. (فرهنگ فارسی معین ) :
نازک رقمان دست ندارند ز صنعت
گر ذوق تماشا نبود کندبصر را.
رجوع به کندچشم شود.
نازک رقمان دست ندارند ز صنعت
گر ذوق تماشا نبود کندبصر را.
مخلص کاشانی (از بهار عجم ).
رجوع به کندچشم شود.