کندیده

کندیده . [ ک َ دَ / دِ ] (ن مف ) کنده . (فرهنگ فارسی معین ). کنده شده : ظلم الارض ؛ کند زمین را در غیر جای کندیده . (منتهی الارب از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || واداشته به کندن . (فرهنگ فارسی معین ): زاب نام پادشاهی است از پادشاهان فرس که این همه انهار کندیده ٔ اوست . (منتهی الارب از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به منتهی الارب ذیل «زوب » شود.