کنهدرلغتنامه دهخداکنهدر. [ ک َ ن َدَ ] (ع اِ) آنچه بر آن خشت خام و انگور و جز آن بار کرده از جایی برند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آلتی که بدان شیر و انگور و امثال آنها را حمل کنند و به عکنة معروف است . (از اقرب الموارد).
