کنوةلغتنامه دهخداکنوة. [ ک ُ / ک َ وَ ] (ع اِ) لفظی که بدان شخصی را خوانند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). کنیه . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کنیه شود.
