کهبله

کهبله . [ک ُ ب َ ل َ / ل ِ ] (ص ) ابله و نادان بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 459). به معنی کهبل است که بی عقل و ابله و احمق باشد. (برهان ). کهبل و احمق و ابله را گویند. (آنندراج ) :
گر نه ای کهبله چرا گشتی
به در خانه ٔ رئیس خسیس ؟

بهرامی (از لغت فرس ).

رجوع به کهسله و لهبله و کهبل شود.