کواره دانلغتنامه دهخداکواره دان . [ ک َ رَ / رِ ] (اِ) شخصی که گوسفند و گاو و امثال آن را به چرانیدن برد. (برهان ) (آنندراج ). شبان و گله بان . (ناظم الاطباء). ظاهراً مصحف گوازه دار است . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). و رجوع به گوازه شود.
