کودک سرشت
لغتنامه دهخدا
کودک سرشت . [ دَ س ِ رِ ] (ص مرکب ) کسی که اخلاق وعادت کودکان دارد. (فرهنگ فارسی معین ) :
همه کوسه و پیر و کودک سرشت
به خوبی روند ارچه هستند زشت .
همه کوسه و پیر و کودک سرشت
به خوبی روند ارچه هستند زشت .
نظامی (از آنندراج ).