کودک مشربی
لغت‌نامه دهخدا
کودک مشربی . [ دَ م َ رَ ] (حامص مرکب ) کودک سرشتی . کودک مزاجی . (فرهنگ فارسی معین ) :
بود جای گوهر غیرت ، زمین پاک چشم
تا ز کودک مشربی تخم تماشا کاشتیم .
و رجوع به کودک مشرب ، کودک سرشتی و کودک مزاجی شود.
بود جای گوهر غیرت ، زمین پاک چشم
تا ز کودک مشربی تخم تماشا کاشتیم .
صائب (از بهار عجم ).
و رجوع به کودک مشرب ، کودک سرشتی و کودک مزاجی شود.
