کوره کیالغتنامه دهخداکوره کیا. [ رَ / رِ ] (اِخ ) لقبی بوده است که مسلمانان قزوین به حسن بن محمدبن بزرگ امید داده بودند. (از تاریخ گزیده چ عبدالحسین نوایی ص 523).
