کوش

کوش . [ ک َ / کُو ] (اِ) کفش و پاافزار. (ناظم الاطباء). صورتی از کفش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
خاک کف پای رودکی نسزی تو
هم نشوی کوش او چه خایی برغست .

کسائی .

پل به کوش اندر بکفت و آبله شد کابلیج
از بسی غمها ببسته عمر گل پا را بپا .

عسجدی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 64).

پایم بکوفت تنگی کوش ای شهاب دین .

سوزنی .

در طلب رضای تو کوش و فام پاره شد...

سیدهاشمی (از آنندراج ).