کونین
لغت‌نامه دهخدا
کونین . [ ک َ ن َ ] (ع اِ) دو کون که مراد دو عالم باشد، یعنی این جهان و جهان آینده یا دو قسم از موجودات یعنی ابدان و ارواح و یا انس وجن . (ناظم الاطباء). هر دو جهان و دارین و عالم ارواح و عالم اجسام . (آنندراج ). تثنیه ٔ کون ، دو عالم . این جهان و آن جهان . دنیا و آخرت . (فرهنگ فارسی معین ).دنیا و عقبی . این عالم و آن عالم . دو جهان . نشأتین . دو سرا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
دیدی اندر صفای خود کونین
شد دلت فارغ از جحیم و نعیم .
رو به کونین سر فرودمیار
تا بر آن آسمان بیابی بار.
ای کرده به زیرپای ، کونین
بگذشته ز حد قاب قوسین .
کونین نواله ای ز جودت
افلاک طفیلی وجودت .
حریف خاص او ادنی محمد کو پی جاهش
سرآهنگان کونین اند سرهنگان درگاهش .
ای چارده ساله قرةالعین
بالغ نظر علوم کونین .
فرس بیرون جهاند از کل کونین
علم زد بر سریر قاب قوسین .
ای سید بارگاه کونین
نَسّابه ٔ شهر قاب قوسین .
هرچند مطلقند ز کونین و عالمین
در مطلقی گرفته ٔ اسرار میروند.
خود از ناله ٔ عشق باشند مست
ز کونین بر یاد او شسته دست .
- خواجه ٔ کونین ؛ رسول اکرم (ص ). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| (اصطلاح عرفان ) جمیع موجودات غیب و شهادت را صور علمیه ٔ حق می نامند که به تجلی دوم - که تجلی و احدیت و الوهیت است - تفصیل یافته و از یکدیگر ممتاز گشته اند و این مرتبت تنزل است از مرتبت احدیت ذات به مرتبت اسماء و صفات . (از فرهنگ علوم عقلی تألیف سیدجعفر سجادی ).
دیدی اندر صفای خود کونین
شد دلت فارغ از جحیم و نعیم .
ناصرخسرو.
رو به کونین سر فرودمیار
تا بر آن آسمان بیابی بار.
سنائی .
ای کرده به زیرپای ، کونین
بگذشته ز حد قاب قوسین .
جمال الدین عبدالرزاق .
کونین نواله ای ز جودت
افلاک طفیلی وجودت .
جمال الدین عبدالرزاق .
حریف خاص او ادنی محمد کو پی جاهش
سرآهنگان کونین اند سرهنگان درگاهش .
خاقانی .
ای چارده ساله قرةالعین
بالغ نظر علوم کونین .
نظامی .
فرس بیرون جهاند از کل کونین
علم زد بر سریر قاب قوسین .
نظامی .
ای سید بارگاه کونین
نَسّابه ٔ شهر قاب قوسین .
نظامی .
هرچند مطلقند ز کونین و عالمین
در مطلقی گرفته ٔ اسرار میروند.
عطار.
خود از ناله ٔ عشق باشند مست
ز کونین بر یاد او شسته دست .
سعدی (بوستان ).
- خواجه ٔ کونین ؛ رسول اکرم (ص ). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| (اصطلاح عرفان ) جمیع موجودات غیب و شهادت را صور علمیه ٔ حق می نامند که به تجلی دوم - که تجلی و احدیت و الوهیت است - تفصیل یافته و از یکدیگر ممتاز گشته اند و این مرتبت تنزل است از مرتبت احدیت ذات به مرتبت اسماء و صفات . (از فرهنگ علوم عقلی تألیف سیدجعفر سجادی ).
