کون کن

کون کن . [ کو ک ُ ] (نف مرکب ) کسی که از راه دبر مباشرت و جماع کند. امردباز. غلامباره . (فرهنگ فارسی معین ). بچه باز. تف کار. اهل نم . لاطی . ایرج میرزا راست در عارف نامه :
کنار رستوران قلا نمودی
ز کون کنهای تهران درربودی .

(فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمالزاده ).