کوهینلغتنامه دهخداکوهین . (ص نسبی ) منسوب به کوه . کوهی . جبلی . (فرهنگ فارسی معین ). || (اِ) گیاهی است که بیخ آن به بیخ نی می ماند و در زمین شیارکرده بسیار است . (برهان ) (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ). کوهم . (ناظم الاطباء).
