کویش

کویش . [ ک َ ] (اِ) ظروف و اوانی دوغ و ماست را گویند. کویشه . (برهان ) (آنندراج ). کویشه . خنوری که در آن دوغ و ماست ریزند و مسکه از آن گیرند. (ناظم الاطباء). شیرزنه . (مجمل اللغه ) (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ابریج . مخض . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کویشه . گویس . گویش . گویشه . ظروف دوغ و ماست . (فرهنگ فارسی معین ): الزبد؛ کویش جنبانیدن تا مسکه برآرد. (تاج المصادر بیهقی ، از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).