کیل دار
لغت‌نامه دهخدا
کیل دار. (نف مرکب ) پوشیده از یک پارچه ای . (ناظم الاطباء). کیل دارنده . آنچه از نمد پوشیده شده . (فرهنگ فارسی معین ).
- سپر کیل دار ؛ سپری که از موی بز پوشیده باشند. (فرهنگ فارسی معین ) :
بزد خشت بر سه سپر کیل دار
گذشت و به دیگر سو افگند خوار.
- سپر کیل دار ؛ سپری که از موی بز پوشیده باشند. (فرهنگ فارسی معین ) :
بزد خشت بر سه سپر کیل دار
گذشت و به دیگر سو افگند خوار.
(شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 212).
