کینین

کینین . (فرانسوی ، اِ) الکالوییدی که از «سن کنا» گیرند ودر علاج نوبه به کار است . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در اصطلاح پزشکی ، یکی از مهمترین آلکالوییدهای موجود در پوست درخت گنه گنه است و فرمولش را می توان به صورت O2 N2 H24 C20 نمایش داد و آن به حالت ملح سولفات استخراج می شود. ملح مزبور منشاء تهیه ٔ دیگر ترکیبات کینین است . کینین رابه عنوان تب بر و جهت جلوگیری از بروز تبهای نوبه ای ، خصوصاً مالاریا به کار می برند و در بعض تبها که با کینین معالجه نشوند هنوز هم پوست درخت گنه گنه را ترجیح دهند. (فرهنگ فارسی معین ). آلکالوییدی است متبلور با نقطه ٔ ذوب 57 درجه ٔ سانتیگراد با طعم تلخ . از نظر خواص شیمیایی قلیایی است . در نوعی از بید وجود دارد و در پزشکی به کار می رود. (از فرهنگ اصطلاحات علمی ، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران ). از «کینا» و «کنکینا» . ماده ای تلخ است که از پوست درخت کنکینا به دست آورند. سولفات آن تب بر مشهوری است . این ماده در سال 1820 م . به وسیله ٔ پلتیه و کاونتو کشف گردید و به طورکلی به صورت قرص خوراکی و آمپول با تزریق زیرجلدی و به صورت سولفات یا کلریدرات در پزشکی مستعمل است و مختص معالجه ٔ تب مالاریا است زیرا این ماده ، کشنده ٔ انگل عامل این بیماری است . این دارو همچنین در درمان میگرن و نورالژی و جز اینها به کار می رود. (از لاروس ).