گاوسر
لغت‌نامه دهخدا
گاوسر. [ س َ ] (ص مرکب ) گاوسار. آنچه سرش شبیه به گاو باشد. || گرزی که سر آن به هیأت گاو است :
همه نامداران پرخاشخر
ابا نیزه و گرزه ٔ گاوسر.
وز آن جایگه شد بنزد پدر
بچنگ اندرون گرزه ٔ گاوسر.
بچنگ اندرون گرزه ٔ گاوسر
بسر برش رخشان شده تاج زر.
یکی گرزه ٔ گاوسر برگرفت
جهانی بدو مانده اندرشگفت .
ابا باره و گرزه ٔ گاوسر
ابا طوق زرین و زرین کمر.
چو تنگ اندرآورد با من زمین
برآهختم آن گاوسر گرز کین .
در یکدست کتاره ای چون قطره ٔ آب و در دست دیگر گاوسری چون قطعه ٔ سحاب . (حبیب السیر ج 2 ص 397 س 9). رجوع به گاوسار شود. || نام گرز فریدون . همان گاوسار، گاوچهر است آن را گاوسره هم گویند با زیادتی ها در آخر. (برهان ) :
تبه گردد آن هم بدست تو بر
بدین کین کشد گرزه ٔگاوسر.
رجوع به گاوسار شود.
همه نامداران پرخاشخر
ابا نیزه و گرزه ٔ گاوسر.
فردوسی .
وز آن جایگه شد بنزد پدر
بچنگ اندرون گرزه ٔ گاوسر.
فردوسی .
بچنگ اندرون گرزه ٔ گاوسر
بسر برش رخشان شده تاج زر.
فردوسی .
یکی گرزه ٔ گاوسر برگرفت
جهانی بدو مانده اندرشگفت .
فردوسی .
ابا باره و گرزه ٔ گاوسر
ابا طوق زرین و زرین کمر.
فردوسی .
چو تنگ اندرآورد با من زمین
برآهختم آن گاوسر گرز کین .
فردوسی .
در یکدست کتاره ای چون قطره ٔ آب و در دست دیگر گاوسری چون قطعه ٔ سحاب . (حبیب السیر ج 2 ص 397 س 9). رجوع به گاوسار شود. || نام گرز فریدون . همان گاوسار، گاوچهر است آن را گاوسره هم گویند با زیادتی ها در آخر. (برهان ) :
تبه گردد آن هم بدست تو بر
بدین کین کشد گرزه ٔگاوسر.
فردوسی .
رجوع به گاوسار شود.
