گاپاره
لغتنامه دهخدا
گاپاره . [ رَ / رِ ] (اِ) غار. (شعوری ). رجوع به گاباره شود. || (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. (جهانگیری ) (شعوری ) :
چو شب شد دید گاپاره در آنجا
مگر جائی بده گاپاره ده را (!)
رجوع به گاباره شود.
چو شب شد دید گاپاره در آنجا
مگر جائی بده گاپاره ده را (!)
شعوری .
رجوع به گاباره شود.