گدازشگر

گدازشگر. [ گ ُ زِ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه گدازد هر چیزی را. ریخته گر :
تقدیر پی کاهش اجزای وجودش
اکسیر فنا داد گدازشگر غم را.

عرفی (از آنندراج ).