گردبالش
لغتنامه دهخدا
گردبالش . [ گ ِ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) بالش کوچک و مدور که به وقت خواب زیر رخساره نهند و به هندی گل تکیه گویند، میتواند که گل تکیه بضم اول باشد مخفف گول تکیه و لفظ گردبالش بر همین دال است و بعضی اهل لغت قایلند که ماقبل شین بالش کسره وفتح هر دو صحیح است . (غیاث ) (آنندراج ) :
سر سفله را گردبالش منه
سر مردم آزار بر سنگ به .
... و دهل زنان متکا و گردبالش و... (نظام قاری ص 154).
سر سفله را گردبالش منه
سر مردم آزار بر سنگ به .
سعدی (بوستان ).
... و دهل زنان متکا و گردبالش و... (نظام قاری ص 154).