گردشگاه
لغت‌نامه دهخدا
گردشگاه . [گ َ دِ ] (اِ مرکب ) جای گردش . محل گردش :
کجا پرگار گردش ساز گردد
به گردشگاه اول بازگردد.
فلک را کرده گردان بر سر خاک
زمین را جای گردشگاه افلاک .
رجوع به گاه شود. || تماشاگاه . تفرج گاه . جائی که برای تفریح بدانجا شوند چون باغ ، بستان و غیره .
کجا پرگار گردش ساز گردد
به گردشگاه اول بازگردد.
نظامی .
فلک را کرده گردان بر سر خاک
زمین را جای گردشگاه افلاک .
نظامی .
رجوع به گاه شود. || تماشاگاه . تفرج گاه . جائی که برای تفریح بدانجا شوند چون باغ ، بستان و غیره .
