گردنه

گردنه . [ گ َ دَ ن َ / ن ِ ] (اِ)وردنه است و آن چوبی باشد سرها باریک و میان کنده که بدان گلوله ٔ خمیر نان را پهن سازند. (برهان ) (آنندراج ) (جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ). آن را جوجه نیز خوانند. (جهانگیری ). || گردنه ٔ کوه . (آنندراج ).کتل . گریوه . راهی تنگ میان دو کوه رو به فراز، که عبور از آن دشوار است و در قدیم گردنه ها جایگاه راهزنان بوده است : مثل دزد سر گردنه . مگر سر گردنه است .