گردنگللغتنامه دهخداگردنگل . [ گ َ دَ گ َ ] (ص ) گردنگ که ابله و احمق باشد. || دیوث . (برهان ) (آنندراج ). به کاف تازی هم آمده است . (فرهنگ رشیدی ). و رجوع به گردنگ شود.