گردن افراخته

گردن افراخته . [ گ َ دَ اَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) گردن کشیده . سربلند :
بر قیصر آمد سپه تاخته
به پیروزی و گردن افراخته .

فردوسی .

چون گردنت افراخته وآن عاجز مسکین
بنهاده ز اندوه ، زنخ بر سر زانوش .

ناصرخسرو.

|| به مجاز، بالیده . نموکرده . رشدکرده :
کدویی است او گردن افراخته
ز ساق گیایی رسن ساخته .

نظامی .