گردگه
لغتنامه دهخدا
گردگه . [ گ ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) گِردگاه کمر. میان . تهیگاه :
میان تنگ و باریک همچون پلنگ
چنان گردگه برکشد روز جنگ .
به گردان بفرمود تا همچنین
ببستند بر گردگه بند کین .
میان تنگ و باریک همچون پلنگ
چنان گردگه برکشد روز جنگ .
فردوسی .
به گردان بفرمود تا همچنین
ببستند بر گردگه بند کین .
فردوسی .