گرد برانگیختن
لغتنامه دهخدا
گرد برانگیختن . [ گ َ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) غبار برآوردن . گرد پراکندن . اغبار. (منتهی الارب ). ایقاظ. (تاج المصادر بیهقی ). اعتکاب . (منتهی الارب ) :
برانگیختم گرد هیجا چو دود
چو دولت نباشدتهور چه سود.
|| نیست و نابود کردن . دمار از روزگار کسی برآوردن :
تو با شاه چین جوی ننگ و نبرد
ز کشورخدایان برانگیز گرد.
برانگیختم گرد هیجا چو دود
چو دولت نباشدتهور چه سود.
سعدی (بوستان ).
|| نیست و نابود کردن . دمار از روزگار کسی برآوردن :
تو با شاه چین جوی ننگ و نبرد
ز کشورخدایان برانگیز گرد.
فردوسی .