گرد خاستنلغتنامه دهخداگرد خاستن . [ گ َت َ ] (مص مرکب ) زیان داشتن . باک داشتن : گل را چه گرد خیزد از ده گلاب زن مه را چه ورغ بندد از صد چراغدان .؟ (از کلیله و دمنه ).