گره خوردن
لغتنامه دهخدا
گره خوردن . [ گ ِ رِه ْ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) بسته شدن با گره :
رشته ام تاب گره خوردن زکوتاهی نداشت
اینقدر پیچیدگی افتاد در کارم چرا؟
قفل وسواسی است در کف رشته ٔ اعمالها
میخورد صد جا گره تا یک گره وا میشود.
رشته ام تاب گره خوردن زکوتاهی نداشت
اینقدر پیچیدگی افتاد در کارم چرا؟
میرزا معز فطرت (از آنندراج ).
قفل وسواسی است در کف رشته ٔ اعمالها
میخورد صد جا گره تا یک گره وا میشود.
میرزا یوسف واله (از آنندراج ).