گریبان دریدن

گریبان دریدن . [ گ ِ دَ دَ ] (مص مرکب ) یقه چاک کردن . یخه پاره کردن :
امروز بآویختنش میبردند
میگفت رها کن که گریبان بدری .

سعدی (رباعیات ).

|| بی خویشتن شدن . دل از دست دادن . در عشق کسی سوختن :
دامنکشان حسن دلاویز را چه غم
کاشفتگان حسن گریبان دریده اند.

سعدی (بدایع).