گریه اندر بر کسی شکستن

گریه اندر بر کسی شکستن . [ گ ِرْ ی َ / ی ِ اَ دَ ب َ رِ ک َ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از گریه گلوی او را گرفتن :
ز سختی گریه اندر بَرْش بشکست
شکنج گریه گفتارش فروبست .

(ویس و رامین ).