گزمازک
لغتنامه دهخدا
گزمازک . [ گ َزْ زَ ] (اِ مرکب ) بار و میوه ٔ درخت گز را گویند و معرب آن جزمازج است و به عربی ثمرةالطرفا خوانند و حب الاثل همان است . (برهان ) (آنندراج ). بار درخت گز. (الفاظ الادویه ). مؤلف اختیارات بدیعی نویسد: شعر الجن است و گویند آن پرسیاوشان است .