گزیر

گزیر. [ گ ِ ] (اِ) معرب آن «جزیر»، سریانی گزیرا (حارس ، جلاد). (معجمیات عربیه - سامیه ص 232) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). عسس . (برهان ). داروغه و روزبان و در تبریز این معنی مستعمل است :
گزیری به چاهی در افتاده بود.

سعدی .

داروغه هندوانه و سرده خیار سبز
کلونده شد محصل بدران گزیر گشت .

اطعمه ٔ شیرازی (از آنندراج ).

|| سرهنگ . || پهلوان . (برهان ). || صبر و تحمل . || (اِمص ) درگذشتن و قطع نظر کردن . (آنندراج ).