گسسته کمر
لغتنامه دهخدا
گسسته کمر. [ گ ُ س َس ْ ت َ / ت ِ ک َ م َ ] (ص مرکب ) آنکه کمربند او باز شده باشد. آنکه کمربند او پاره شده باشد :
شکسته دل و دست بر خاک سر
دریده سلیح و گسسته کمر.
شکسته سلیح وگسسته کمر
نه بوق و نه کوس و نه پا و نه سر.
سوی شاه ترکان نهادند سر
گشاده سلیح وگسسته کمر.
شکسته دل و دست بر خاک سر
دریده سلیح و گسسته کمر.
فردوسی .
شکسته سلیح وگسسته کمر
نه بوق و نه کوس و نه پا و نه سر.
فردوسی .
سوی شاه ترکان نهادند سر
گشاده سلیح وگسسته کمر.
فردوسی .