گلابه

گلابه . [ گ ِ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) گل و لای . (غیاث ) (آنندراج ). گِلاب . || گِل به آب سرشته که بدان دیوار اندایند. (غیاث ) (آنندراج ) :
چو دیوار شهر اندرآید ز پای
گلابه نباید که ماند بجای .

فردوسی .