گلغچه

گلغچه . [ گ ُ غ ِ چ َ / چ ِ ] (اِ) گلغیچه . (جهانگیری ). گلغوچه . (فرهنگ رشیدی ). قیاس شود با غلغلچ ، غلغلیچ ، غلغلیچه و غلغلک . (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). بمعنی غلغلیچ است که جنبانیدن انگشتان باشددر زیر بغل مردم تا به خنده آیند. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به غلغلچ و غلغلیچ و غلغلیچه و غلغلک شود.