گل مهر
لغت‌نامه دهخدا
گل مهر. [ گ ُ ل ِ م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نوعی از گل :
نهانی به پالیزبان گفت شاه
که از مهتر ده گل مهر خواه .
چو بشنید از او این سخن باغبان
گل مهر آورد آمد دمان .
ز خرادبرزین گل مهر خواست
به بالین مست آمد از حجره راست .
نهانی به پالیزبان گفت شاه
که از مهتر ده گل مهر خواه .
فردوسی .
چو بشنید از او این سخن باغبان
گل مهر آورد آمد دمان .
فردوسی .
ز خرادبرزین گل مهر خواست
به بالین مست آمد از حجره راست .
فردوسی .
