گل آکنده

گل آکنده . [ گ ُ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آکنده به گُل . گُل آلود. آلوده به گل :
اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی
گمان برند که پیراهنت گل آکنده ست .

سعدی (طیبات چ فروغی ص 34).