گل انداز

گل انداز. [ گ ُ اَ ] (اِ مرکب ) آن قدر مسافت که اگر گلی بیندازند تا آنجا تواند رسید لیکن این فارسی صناعی است . (آنندراج ) :
زین چمن هرچند گلچین تماشای توأم
دور از آغوش وصالت یک گل اندازم هنوز.

میرزا بیدل (از آنندراج ).