گل چین
لغتنامه دهخدا
گل چین . [ گ ُ ] (نف مرکب ) شخصی که گل می چیند. (برهان ) (ناظم الاطباء). گل چیننده :
نیابی کس از خاص و از عام گیتی
که از باغ انعام او نیست گلچین .
|| باغبان . (ناظم الاطباء).
نیابی کس از خاص و از عام گیتی
که از باغ انعام او نیست گلچین .
سوزنی .
|| باغبان . (ناظم الاطباء).