گل کبود
لغتنامه دهخدا
گل کبود. [ گ ُ ل ِ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نیلوفر آبی . گل ازرق :
گل کبود که برتافت آفتاب بر او
ز بیم چشم نهان گشت در بن پایاب .
رجوع به نیلوفر شود.
گل کبود که برتافت آفتاب بر او
ز بیم چشم نهان گشت در بن پایاب .
خفاف .
رجوع به نیلوفر شود.