گنابادی

گنابادی . [ گ ُ ] (اِخ ) سلطان محمد، ملقب به سلطان علی بن مولی حیدربن سلطان محمد یا محمودبن دوست محمدبن نور محمد خراسانی گونابادی . از اکابر علماو عرفای قرن حاضر (چهاردهم هجری ) که مابین علوم ظاهر و باطن را فراهم آورده و معقول و منقول را توأم ساخته و در سال 1319 هَ . ق . قمری به زیارت کعبه ٔ معظمه مشرف و تألیفات جلیله ٔ نافعه برآورده است : 1- بیان العادة فی مقامات العبادة، در تفسیر تمام قرآن موافق مشرب اهل عرفان که در ماه صفر 1311 هَ . ق . از تألیف آن فارغ و در 1314 هَ . ق . در تهران چاپ سنگی شده است . 2- تنبیه النائمین ، به زبان پارسی در حقیقت خواب و انواع آن و مدلولات آن . 3 - رساله سعادت نامه ، که نیز چاپ شده . 4 - مجمع السعادة، در اخلاق که آن نیز در تهران چاپ شده و همه ٔ اینها را به نام پسر خود حاج محمدکاظم سعادتقلی شاه تألیف داده و در 26 ربیعالاول سال 1327 هَ .ق . وفات یافت . (ریحانة الادب ج 1).