گنبد فلک

گنبد فلک . [ گُم ْ ب َ دِ ف َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان است :
از گنبد فلک ندی آمد به گوش او
کای گنبد تو کعبه ٔ حاجت روای خاک .

خاقانی .