گنجینه گشا
لغتنامه دهخدا
گنجینه گشا. [ گ َ ن َ / ن ِ گ ُ ] (نف مرکب ) خزانه دار. گنجینه سنج . (ناظم الاطباء). صاحب و مالک گنج . (آنندراج ) :
گنجینه گشای این خزینه
سر بازکند ز گنج سینه .
رضوان خدای بر صحابه
گنجینه گشای نه خرابه .
و رجوع به گنجینه سنج شود.
گنجینه گشای این خزینه
سر بازکند ز گنج سینه .
نظامی .
رضوان خدای بر صحابه
گنجینه گشای نه خرابه .
شیخ ابوالفضل فیاض (از آنندراج ).
و رجوع به گنجینه سنج شود.