گنج پرداز
لغتنامه دهخدا
گنج پرداز. [ گ َ پ َ ] (نف مرکب ) که گنج را پردازد. بخشنده ٔ گنج :
چون به قصر خورنق آمد باز
گنج پرداز شد به نوش و به ناز.
به گنجینه سپارم گنج را باز
بدین شکرانه گردم گنج پرداز.
چون به قصر خورنق آمد باز
گنج پرداز شد به نوش و به ناز.
نظامی (هفت پیکرص 76).
به گنجینه سپارم گنج را باز
بدین شکرانه گردم گنج پرداز.
نظامی (خسرو و شیرین ص 76).