گنده سبلتلغتنامه دهخداگنده سبلت . [ گ ُ دَ / دِ س ِ ل َ ] (ص مرکب ) آنکه بروت او بزرگ است . سبیل کلفت : ز شعر مرثیت من به آرزو برسدطمع به مجلس آن گنده سبلت این دارم .؟