گنده بغل
لغتنامه دهخدا
گنده بغل . [ گ َ دَ / دِ ب َ غ َ ](ص مرکب ) کسی که خوی و نم زیر بغلش بسیار بدبو باشد. اَذفَر. ذَفِر. (منتهی الارب ). اِصَن ّ :
با زبان معنوی گل با جعل
هر زمان گوید که ای گنده بغل .
- امثال :
گنده بغل را چه سود عنبر و لادن ؟
میرزا ابوالحسن جلوه (از امثال و حکم ج 3 ص 1327).
با زبان معنوی گل با جعل
هر زمان گوید که ای گنده بغل .
مولوی .
- امثال :
گنده بغل را چه سود عنبر و لادن ؟
میرزا ابوالحسن جلوه (از امثال و حکم ج 3 ص 1327).