گوالهلغتنامه دهخداگواله . [ گ ُ ل َ / ل ِ ] (اِ) در تکلم مردم خراسان ، گاله ٔ خاک و خشت کشی . (فرهنگ نظام ). در لهجه ٔ مردم قزوین و قم و برخی شهرهای دیگر نیز بدین معنی به کار میرود. جوال . جالق . گوال . و رجوع به گوال شود.
